Það hefur verið venjan í þáttunum hingað til að ræða fyrirbæri eða hluti sem er kannski auðvelt að festa fingur á hvað eru nákvæmlega. Eða hvernig þeir eru skilgreindir. Flugvélar, bensín, vegakerfið og þar fram eftir götunum. Í þetta skiptið breytum við aðeins til og skoðum aðeins lífsstíl. Þó það sé ekki einu sinni gott orð til að lýsa efni þáttarins heldur. Ég þarf nefnilega að segja eina sögu áður en við byrjum á þættinum. Þannig er mál með vexti að ég var að labba heim til mín að kvöldi til fyrir einhverju siðan, og kem þá að gönguljósum. Við erum tveir öðru megin og hinu megin við okkur bíður blindur maður með hund með sér. Ég hafði gert þú veist betur þátt um umferðaljós en áttaði mig á því þarna að ég hafði aldrei séð virkni þeirra áður. Ég fylgdist því með ferlinu, bæði af forvitni og einhverjum áhyggjum. Ég ímyndaði mér hversu óþægilegt það væri fyrir mig að labba yfir umferðargötu með lokuð augun. Þegar allir voru komnir yfir götuna þurfti ég samt að tékka mig smá af, af hverju var ég svona áhyggjufullur? Var ég hugsanlega að nálgast þetta allt saman frá stað sem einkennist fyrst og fremst af vanþekkingu. Ég ákvað þá að reyna að læra meira og fræðast um það hvernig það er að vera blind eða blindur og var svo heppinn að fá tvo viðmælendur til mín, þau Ivu og Þorkel, sem voru tilbúin til að ræða þetta allt saman með mér, sem var svo áhugavert og skemmtilegt að ég átti ekki annan kost en að hafa þættina tvo,þannig að það er framhald væntanlegt eftir viku. Þess má geta að það kom svo í ljós að sá sem ég fylgdist með ganga yfir götuna var einmitt Þorkell, svo þetta hafði allt fallega tengingu. Ég lærði heilan helling af þessu samtali sem ég leyfi að flæða bara í gegnum þáttinn án þess að brjóta það neitt sérstaklega upp, en við byrjum eins og alltaf á kynningu frá viðmælendunum sjálfum áður en við förum í sögu þeirra beggja.