Þóra Pétursdóttir fornleifafræðingur vinnur að doktorsverkefni þar sem hún rannsakar leifar gömlu síldarverksmiðjunnar á Eyri við Ingólfsfjörð. Þóra lýsir rannsókninni sem er óvenjuleg að því leyti að til rannsóknar eru leifar sem ekki eru orðnar 100 ára og teljast því ekki fornleifar í formlegum skilningi. Engu að síður er þetta rannsókn á mannvistarleifum frá merkilegu tímabili Íslandssögunnar. Einnig er rætt við Einar J. Vilhjálmsson, fyrrverandi tollvörð, sem starfaði á yngri árum við síldarvinnslu föður síns á Siglufirði og Raufarhöfn. Atvik höguðu því svo til að hann fór að smíða síldarfituvogir sem hann seldi víða um heim, til nágrannalanda en einnig til fjarlægra landa eins og Alaska og Japans. Einar segir frá voginni og lýsir því hvernig hún var notuð til að meta hversu feit síldin var.