Landsliðskonan Sif Atladóttir missti föður sinn, Atla Eðvaldsson, fyrrverandi landsliðsþjálfara og fyrrverandi landsliðsfyrirliða í fótbolta, 2. september, sama dag og Ísland og Slóvakía áttust við í undankeppni EM. Tveir dagar eru í leik Íslands og Lettlands í undankeppni EM og settist Sif niður með RÚV í dag og ræddi föðurmissinn og þann ótrúlega mann sem Atli hafði að geyma.
Atli lést þann 2. september, 62 ára að aldri, eftir hetjulega baráttu við krabbamein. Hann spilaði 70 leiki fyrir íslenska landsliðið og var um tíma fyrirliði liðsins. Hér heima lék Atli með Val, KR og HK en í atvinnumennskunni lék hann með Borussia Dortmund, Fortuna Düsseldorf, Uerdingen og TuRu Düsseldorf í Þýskalandi og Genclerbirligi í Tyrklandi.
Ísland og Slóvakía mættust í undankeppni EM 2021 þann 2. september síðastliðinn og þegar leikmannahópur Íslands var kynntur mátti sjá að Sif, sem er einn af máttarstólpum liðsins, var ekki í leikmannahópnum. Skömmu síðar bárust af því fregnir að Atli Eðvaldsson væri fallinn frá og fjarvera Sifjar því skiljanleg. Sif hefur undanfarin ár spilað með Kristianstad í Svíþjóð og þar er Elísabet Gunnarsdóttir við stjórnvölinn.
„Kristianstad gerði ótrúlega mikið fyrir mig. Að ganga í gegnum svona er svolítið erfitt. Að hafa skilning frá atvinnurekanda er ótrúlega mikilvægt en það er ekkert gefið í íþróttaheiminum. Við vissum lengi að pabba væri veikur. Hann var hjá okkur í heilt ár og þar gat ég alltaf fylgst með og hann var alltaf frískur hjá okkur, þó að hann hafi verið með krabbamein. Þannig að ég hafði aldrei áhyggjur. Það var ekki fyrr en að hann fór heim að þá fer maður að hugsa um það hvort maður eigi sjálfur að fara heim eða ekki,” segir Sif. Hún segir að Elísabet Gunnarsdóttir, þjálfari Kristianstad, hafi reynst þeim hjónum ómetanleg í veikindum Atla en eiginmaður Sifjar starfar hjá Kristianstad og var Elísabet hörð á því að þau hjónin færu heim til Íslands ef þau þyrftu og vildu.
„Hún sagði alltaf að ef þið þurfið að fara heim að þá farið þið bara heim. En svo var pabbi bara frískur svo lengi. Ég man man að ég átti samtal við hann og spurði hvort ég ætti að koma heim eða ekki. Egill bróðir sagði bara „Þú veist alveg hvað hann segir ef þú mætir bara allt í einu heim og það er leikur. Hann mun segja: „Viltu drulla þér út að fara að spila, þú ert að gera það sem þú átt að vera að gera”.”
„Það er eiginlega ótrúlega mikil blessun í því að ég hafi verið heima þegar hann fór. Þá fór þessi efi. Að hafa fengið síðustu tímana með honum var ótrúlega mikilvægt.”
Var ekki merkilegri en næsti maður
Sif segir að það hafi verið ótrúlega gaman að alast upp með Atla sem föður en að þau systkinin hafi kannski ekki alltaf áttað sig á því hversu þekktur pabbi þeirra var í raun og veru.
„Við vissum alltaf að pabbi væri þekktur en að sjá öll fallegu minningarorðin og að sjá hvað hann snerti fólk.. Þegar ég var krakki að fara með pabba í bæinn, sem átti að taka tíu mínútur, að það tók alltaf 2-3 tíma. Maður hékk á hendinni og sagði: „Jæja, pabbi nú drífum við okkur!” En það var alveg sama hver það var, hvort sem það hafi verið einhver sem hann þekkti eða einhver sem hafði skoðun, hann stoppaði alltaf og talaði við fólkið. Oftar en ekki spurði ég hann hver þetta var og hann vissi það ekki: “Bara einhver sem þurfti að tala við mig.” Ég upplifði það alltaf þannig að þegar fólk fór frá honum að þá var það í miklu betra skapi heldur en þegar það kom. Hann gaf svo rosalega mikið af sér. En við áttuðum okkur í rauninni aldrei á því hversu frægur hann var fyrr en hann fer.”
Kom víða að lokuðum dyrum
Atla var minnst víða ekki bara á Íslandi heldur sömuleiðis í Þýskalandi þar sem hann átti farsælan feril. Sif segir það hafa verið súrsætt að lesa öll minningarorðin. „Ég veit líka hvað hann gekk í gegnum. Hann fer til Þýskalands og sækir sér þessa þjálfaragráðu. Svo kemur hann heim og þá varð maður pínu reiður. Helst af því að maður sá hann lenda í svo rosalegu mótlæti. Þá hugsar maður stundum: „Hvar var fólkið þegar hann þurfti mest á því að halda?”. Þegar maður fer að rifja þetta upp getur maður orðið pínu reiður. En svo sagði Egill bróðir að pabbi hefði hugsað með sér: „Það er ekki það sem skiptir máli.”. Fólk er að minnast hans af því að hann var svo dásamlegur. Svo næst, ef einhver bankar upp á og þú átt möguleikann á því að opna dyrnar, að þá kannski opnarðu dyrnar,” segir Sif og bendir á að pabbi hennar hefði oft komið að lokuðum dyrum.
„Pabbi hefði líka sagt þetta. Bara að ef við getum hjálpað hvoru öðru að þá er það mjög mikilvægt. Ég held að það hafi lýst honum ótrúlega vel. Ef að pabbi hefði átt möguleikann á að opna dyrnar fyrir þeim sem bankaði upp hjá honum að þá hefði hann alltaf gert það. Það var alltaf heitt á könnunni hjá honum og það skipti ekki máli hver það var. Ég held að minningarorðin um hann frá, ekki bara þjóðinni heldur heiminum, lýsi honum ótrúlega vel. Hann gaf sér alltaf tíma og það er eitthvað sem við systkinin munum klárlega taka með okkur. Ég held að við höfum fengið svolítið mikið frá honum því við reynum að gefa okkur tíma fyrir allt og alla. Það er bara af því að hann leiddi þá leið frá því við vorum ung.”