Þorsteinn Víglundsson, þingmaður Viðreisnar og fyrrverandi framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins, segir ríkisstjórnina hafa leikið afleik þegar hún setti sig inn í hringiðu kjaraviðræðna. Aðgreiningin milli stjórnmála og hefðbundinnar kjarabaráttu í komandi kjaraviðræðum sé orðin mjög óljós. Drífa Snædal, framkvæmdastjóri Starfsgreinasambandsins, segir óhjákvæmilegt að þær kröfur sem reistar verði gagnvart atvinnurekendum muni litast af aðgerðum stjórnvalda.
Þetta kom fram í Silfrinu í hádeginu í dag þar sem komandi kjaraviðræður voru ofarlega á baugi. Þorsteinn sagði skýr merki um að hagkerfið væri að kólna og nefndi þar vanda flugfélaganna og ferðaþjónustunnar. „Ég myndi segja að á efnahagslegan mælikvarða værum við í hefðbundnu íslensku ofrisi sem við höfum farið í einu sinni á áratug.“
Þorsteinn sagðist þeirrar skoðunar að aðgreiningin milli stjórnmála og hefðbundinnar kjarabaráttu væri orðin mjög óljós. Ríkisstjórnin hefði leikið afleik með því að setja sig inn í hringiðu kjaraviðræðna og kjaraviðræður væru farnar að snúast um hvað ríkisstjórnin ætlaði að leggja á borðið. „Og þar hefur hún lofað upp í ermina á sér.“ Þorsteinn sagði kjaraviðræður eiga að snúast um kaup og kjör og það væri beinlínis óheimilt að beina kröfum til stjórnvalda. „En kröfurnar núna snúast ekki að vinnuveitendum heldur að því sem stjórnvöld ættu að gera.“ Verkalýðshreyfingin væri mikilvægt þrýstiafl í samfélaginu en það ætti ekki að beita kjaradeilum til að knýja á um að þing og ríkisstjórn færu fram með ákveðnar breytingar.
Drífa Snædal, framkvæmdastjóri Starfsgreinasambandsins, var þessu ósammála. Verkalýðsbarátta væri í eðli sínu lífskjarabarátta. „Og ef við förum aftur í söguna þá hafa stærstu framfaraskrefin verið stigin við gerð kjarasamninga,“ sagði Drífa og nefndi þar almannatryggingakerfið og uppbyggingu húsnæðiskerfisins. „Það er eiginlega ómögulegt að slíta þetta í sundur.“ Verkalýðsfélögin væru að búa til kröfugerðir og að þær kröfur lituðust af aðgerðum stjórnvalda. „Það sem við munum heyra er „hvað viljið þið meira“ stemningin.“ Horfa yrði á stöðuna á Íslandi og hafa ákveðinn metnað í það að fólk getið lifað sæmilegu lífi af 8 tíma vinnudegi. „Þetta verður ekki slitið úr samhengi, aðgerðir stjórnvalda og kjarabarátta, því það er lífskjarabarátta.“
Viðar Þorsteinsson, framkvæmdastjóri Eflingar, sagðist ekki deila áhyggjum Þorsteins af því að verkalýðshreyfingin væri farin að gera sig gildandi í stjórnmálum. Það væri miklu frekar Samtök atvinnurekanda sem hefðu haft töluverð áhrif og fólk hefði farið frá þeim og sest á þing. „Ég hef miklu frekar áhyggjur af því að verkalýðshreyfingin hafi verið of fjarverandi og vildi miklu frekar að hún léti meira til sín taka og í sér heyra þegar hanna á íslenskt samfélag.“ Viðar nefndi að hin nýja verkalýðshreyfing, sem virtist vera að myndast, hefði talað af miklum krafti um hluti eins og vaxta- og verðtryggingaokur sem hefðu grafið undan lífskjörum almennings óbeint.“ Þetta er orðið risavaxið lífskjaramál.“